فعلا

چند روز هست اینترنتم قطع شده مجدد که وصل شد دوباره ادامه میدم

تصمیم برای بهتر شدن

زمان زیادی رو برای غصه خوردن و سرگرمی های بی هدف و خوشگذرونی بیش از حد تلف کردم. فکر بیهوده کردن و فکر کردن در مورد نظرات دیگران و تصمیم های اونا دیگه کافیه. حسابی وقت های تلف شده دارم که باید همشون رو جبران کنم و یه زندگی نو بسازم ( این شروع با شروع های قبلی فرقش اینه که دیگه توقف نمی کنم مگر اینکه بمیرم).
*هدف اصلی همه ی ما انسان ها عبادت و نزدیک شدن به خداست و بقیه چیز ها یا میتونن به برآورده شدن این هدف کمک کنن یا اثر خنثی یا منفی داشته باشن. یقین دارم که مسیر بهتری جز این راه وجود نداره. پس باید یواش یواش بدی ها رو از بین ببرم و خوبی ها رو جایگزین کنم.*



تصمیم گرفتم هر روز قوانینی رو روی وبلاگم بنویسم و برای همیشه بهشون عمل کنم. عادت های جدید و تفریحات مثبت و تمرکز روی هدف اصلی و یادآوری برای فراموش نکردن.
میدونم انتخاب خوبی ها خیلی آسونه و این خود به خود بدی ها رو دور میکنه چون هیچوقت خوبی و بدی با هم سازگار نیستن و همیشه همدیگه رو دفع میکنن. بهتره وقتم رو با خوبی ها پر کنم و هر روز نسبت به تمام گذشته بهتر بشم.
انسان اشرف مخلوقاته و بسیار قدرتمند و توانا آفریده شده فقط کافیه بخواد تا بدست بیاره. دیگه الکی احساس ضعف کردن و احساس ناتوان بودن معنا نداره؛ ادم های بزرگ و موفق زیادی وجود دارن که با هوش و استعداد معمولی به عنوان نوابغ شناخته میشن. آدم های زیادی بودن که توی زندان های تاریک عمرشون رو گذروندن و همونجا به دانشمند های بزرگی تبدیل شدن. سختی ها اونا بزرگ کرد و تبدیل به یه ستاره شدن. مهم اینه که سختی ها رو چجور معنا کرد اگه سخت بگیرم سخت میگذره و اگه دید مثبت به هر چیز داشته باشم هیچ رنجی رو احساس نمی کنم. خوب بودن خیلی آسونه ولی وقتی بد باشی حتی به خوبی فکر کردن هم سخت میشه.
فقط کافیه که بخوام لذت ببرم و خدا رو پشت و پناه خودم ببینم من فکر میکنم این برای همه ی انسان ها کافیه.

قوانین روز شنبه :
$نماز خوندن با آرامش و حس خوب و آرزو برای بهتر شدن و موفقیت همه
$ورزش کردن و حرکات کششی با نفس عمیق کشیدن ده دقیقه
$آماده شدن برای مطالعه و فکر کردن در مورد موفقیت در آینده و مطالعه درس حدود یک ساعت و نیم
$خوندن یک صفحه قرآن و ذکر روز صد مرتبه
$استفاده از موبایل و اینترنت و لپتاپ حداکثر دو ساعت
$یادآوری هدف اصلی و مرور کردن احساسات خوب و فکر کردن به قوانین جدید بهتر برای روز بعد قبل از خواب

اعتیاد به فضای مجازی!

بیشتر وقتم رو پای موبایل و لپتاپ و اینترنت یه جورایی هدر میدم و الان که نزدیک کنکور هستم واقعا لازمه که یه فکری به حال خودم بکنم.
چرا اصلا خسته نمیشم و همش سرگرم هیچ و پوچ هستم؟ انگار که انگشتمو بلند کردم و روی هوا نقاشی میکشم. چند روز پیش یه سوال برام پیش اومد که این همه علاقه و دلبستگی به فضای مجازی برای چیه؟! یه زمانی به این چیزا فکر نمی کردم و چیزایی رو که دوست نداشتم نمی دیدم ولی الان این چیز های بیهوده شده عادتم و میدونم که اشتباهه ولی خیلی عجیب وابستگی شدیدی پیدا کردم. یجورایی با وجودم آمیخته شده! حتی همین الان از نوشتن علیه اون یه احساس ترس بهم دست میده.(شباهت عجیب این حرف ها با حرف اونایی که اعتیاد به مواد مخدر دارن؛ اونا هم خودشون می دونن اشتباه می کنن).
خب چیزی که فکر میکنم خوب نیست که یهویی نمی تونه اینهمه منو مال خودش بکنه پس حتما یواش یواش یه اتفاقایی افتاده و ریز ریز خودم و اون بهم نزدیک شدیم. شاید باید خیلی ملایم به یه چیز بهتر مثل درس خوندن این احساس رو منتقل کنم تا اون رو جایگزین عادت های غلط بکنم.



بعضی مواقع به این فکر میکنم که طبیعت ذهن اینحوریه که گرایش به تنبلی داره و همش به دنبال تخیلات و داشتن یک زندگی آرمانی متمایله. برای نمونه مخترعین در جهت آسان تر شدن زندگی فعالیت می کنن. اینجاست که حضور فضای خیالی و غیر حقیقی احساس میشه. ذهن برای راحتی بیشتر، به جای روبرو شدن با حقایق زندگی مسیر های فرعی رو پیشنهاد میده.

اعتیاد ناخودآگاه : چند وقت پیش یه جایی خوندم که یه مسکن هایی به اسم اندورفین توی مغز انسان ها ترشح میشه که توی حالت طبیعی برای تسکین درد عمل میکنه و اثر اون شبیه به مرفین یا مخدر هاست ولی بعضی مواقع مثلا موقع دیدن فیلم یا بازی ها ویدیویی یا گوش دادن به یک آهنگ ( اینا مثال های شخص منه)، یه احساس شوق یا هیجان یا عشق یا لذت که موقع این کار ها دریافت میکنیم باعث میشه اندورفین ها ترشح بشن که یه حس خوب به آدم دست میده و به شکل یه خاطره خوش توی ناخودآگاه باقی میمونه، حتی بدون اینکه اصلا ما اونو بشناسیم. این میتونه زمینه تکرار اون کار رو برای ما فراهم کنه که ما علاقه پیدا می کنیم دوباره اون شرایط رو فراهم کنیم تا این احساس رو مجدد بدست بیاریم. این موضوع ادامه پیدا میکنه و در نهایت به اعتیاد به اون منجر میشه که تقریبا با یک معتاد میشه گفت تفاوت چندانی نداره! چون اونا هم دنبال همین احساس هستن.
نتیجه گیری کلی من تا اینجا اینه که این خود من هستم که انتخاب می کنم از چه چیز لذت ببرم. این میتونه یه عادت غلط باشه یا یه حرکت رو به جلو و علت علاقه به چیز هایی که با دلیل بد و بیهوده بودنشون دوستشون دارم گرایش جسمانی خودم و انتخاب از روی ناآگاهی بوده و انتخاب راه درست که همیشه علاقه قلبی انسان هاست کاملا در دسترس و اختیاریست. الان انجام دادن اینکار خیلی با ارزش و بزرگ به نظرم میاد ولی شاید در آینده اینو به عنوان اولین گام برای شروع ببینم.
نظر شما در این باره چیه؟

شروع وبلاگ نویسی <==

سلام

شروع وبلاگ نویسی 4 مهر 96

هدفم از ساخت این وبلاگ : یادگرفتن چیزهای ضروری و گام به گام بهتر شدن

با آرزوی موفقیت برای همه..